Niet alleen het onevenredig grote aantal slachtoffers van politiegeweld met migratieachtergrond, maar ook de mensonterende behandeling van slachtoffers en hun familie wijst op een probleem van racisme. Politieorganisaties zijn vaak niet in staat om structureel racisme doeltreffend aan te pakken en categoriseren het vaak als "diversiteitskwesties", die vervolgens leiden tot "diversiteitsbeleid". Dit omvat opleiding en aanwerving van mensen met een migratieachtergrond en vaak ook vormingen voor witte politieagenten om ‘beter om te gaan’ met diversiteit in het korps en de bevolking. 

Hoewel wij het ermee eens zijn dat de politiediensten een adequate afspiegeling moeten vormen van de gemeenschappen die zij dienen, is er onvoldoende bewijs dat een meer divers samengesteld politiekorps, of diversiteitsopleiding alleen, helpt racisme aan te pakken. Bovendien worden in het beleid en de maatregelen die uitgewerkt worden rond haatmisdrijven bijna altijd de haatmisdrijven door de politie zelf over het hoofd gezien. Wij geloven dat de eerste stap moet zijn het racisme en andere vormen van discriminatie aan te pakken. Dit leidt tot een meer op rechten gebaseerde aanpak, zowel voor burgers als voor politiemensen met een migratieachtergrond.

Wij bevelen aan om een verplicht nultolerantiebeleid voor alle lokale korpsen en politiediensten uit te werken tegen alle vormen van discriminatie, zowel ten aanzien van collega’s als naar burgers. Politiekorpsen die hier tekort schieten, moeten gesanctioneerd worden via een vermindering van federale toelagen. 

Deze op rechten gebaseerde aanpak moet worden gevolgd door onafhankelijk toezicht en sancties, vooral omdat de zwijgcultuur, die deel uitmaakt van de werkcultuur binnen het politiekorps, het politiemensen niet toelaat racistisch gedrag op hun werkplek en in hun beroep aan te pakken. In veel van de door ons onderzochte gevallen hebben politiemensen gelogen en geweld, racisme en beroepsfouten van collega's verdoezeld. Afgezien van betere tuchtprocedures, die door de federale regering waren beloofd, is er een gebrek aan extern en onafhankelijk toezicht, een probleem dat reeds lang door nationale en internationale deskundigen wordt aangepakt.